In de moderne wereld van management, en zeker in sectoren zoals de zorg, wordt de term ‘verbinden’ vaak naar voren geschoven als de sleutel tot alle problemen. Vergaderingen en beleidsplannen zijn doorspekt met woorden als ‘reflecteren’, ‘verbinden’ en ‘betekenis geven’. Het klinkt mooi, het lijkt de weg naar harmonie en gezamenlijke vooruitgang. Maar voor wie, zoals ik, midden in de praktijk staat, voelt het soms anders. Als interim-manager zie ik vaak dat deze termen niet altijd bijdragen aan daadwerkelijke oplossingen, en soms zelfs voor een blokkade zorgen.

De Onvermijdelijke 'Error'

Tijdens een bijeenkomst met stelde iemand voor dat we moesten ‘reflecteren en betekenis geven’. Mijn hoofd reageerde met een onmiddellijke ‘error’. Voor mij was dat het moment waarop ik besefte hoe diep het spanningsveld ligt tussen de goedbedoelde intenties en de harde realiteit van een complexe organisatie. Mensen grinniken vaak als ik dit soort dingen hardop zeg, maar ik meen het serieus. Mijn ervaring is dat dit soort begrippen soms meer afleiden dan bijdragen aan structurele oplossingen.

Reflecteren als Afleiding

Natuurlijk is reflectie belangrijk, maar wanneer wordt het een excuus om problemen niet direct aan te pakken? Ik heb te vaak meegemaakt dat men blijft steken in eindeloze sessies van ‘betekenis geven aan onze fouten’, terwijl de kernvraag - hoe voorkomen we herhaling? - blijft liggen. Vooral in situaties waarin urgentie vereist is, zoals bij ernstige fouten in zorgprocessen, moet er snel gehandeld worden. Er is geen tijd om te blijven hangen in het zoeken naar een ‘verbinding’ die ons zogenaamd dichter bij elkaar brengt. Actie is wat telt.

Het Probleem van Verwachtingen

Organisaties lijken vaak te verwachten dat iedereen zich op dezelfde manier met elkaar verbindt en samenwerkt. Maar mensen zijn anders, teams zijn anders, en soms werkt een top-down aanpak beter. Dit wordt vaak als ouderwets of zelfs onwenselijk gezien, maar mijn ervaring leert dat duidelijke sturing en heldere besluiten juist veel ruis wegnemen. Het blijft een uitdaging om dat uit te leggen, omdat maatschappelijke opvattingen tegenwoordig sterk de nadruk leggen op inspraak en gezamenlijke besluitvorming.

Echte Oplossingen, Geen Jargon

In mijn praktijk focus ik liever op concrete stappen en meetbare resultaten. Als ik zie dat ziekteverzuim van 19% naar 4,7% terugloopt, weet ik dat het niet door reflectiesessies alleen komt, maar door harde keuzes, heldere afspraken en directe aanspreekbaarheid. Als dat leidt tot minder mooie woorden en meer resultaat, dan neem ik de ‘error’-momenten maar op de koop toe.

De Waarde van Eerlijkheid

Ik geloof sterk in het belang van eerlijkheid en transparantie, ook als dat betekent dat ik vraagtekens plaats bij populaire termen als ‘verbinden’. Juist door die kritische houding blijf ik trouw aan mijn waarden als manager. Het is mijn overtuiging dat mede door daadkrachtig handelen, het aanspreken van mensen op fouten en heldere communicatie een organisatie echt kan groeien.

Laten we blijven reflecteren, maar laten we vooral zorgen dat het leidt tot actie. Want in een wereld waarin ‘verbinden’ het doel lijkt te zijn, is het soms juist nodig om te kiezen voor een andere, meer directe weg.