Het lijkt wel alsof introversie tegenwoordig iets is dat ‘verbeterd’ moet worden. Alsof je alleen meetelt als je luid, aanwezig en zichtbaar bent. Of je nu op je werk zit, een training volgt of deelneemt aan een workshop, er is één moment dat altijd terugkomt: de groepsopdracht. En dan gebeurt het onvermijdelijke. Terwijl jij rustig bezig bent met analyseren, structureren of nadenken, komt er iemand met een opgewekte stem die zegt:

"Nou, dan mag jij de terugkoppeling doen!"

Zonder enige overweging of overleg. Het is geen vraag, het is een mededeling. Geen ruimte voor discussie. Het maakt niet uit of jij iemand bent die daar totaal niet op zijn gemak mee is. Of je het haat of niet, het hoort erbij. En als je protesteert, dan krijg je te horen:

"Ach joh, dat is goed voor je ontwikkeling!"

Of nog erger:

"We zetten je in je kracht."

Nee. Je haalt me uit mijn kracht. Je zet me niet in mijn kracht door me te dwingen iets te doen waar ik geen enkele affiniteit mee heb en wat me energie kost in plaats van oplevert.

Introversie als Gebrek in Plaats van Kracht

We leven in een samenleving waarin extraversie de norm is geworden. Wie stil is, wordt gezien als onzeker. Wie niet meteen het woord neemt, wordt bestempeld als ongeïnteresseerd. En wie geen behoefte heeft om zichzelf constant te profileren, krijgt te horen dat hij "zichtbaarder moet zijn" of "beter moet leren netwerken."

Maar waarom? Sinds wanneer is nadenken en observeren minder waardevol dan praten? Sinds wanneer moet iedereen op de voorgrond staan om mee te tellen? Het meest bizarre is dat de mensen die dit systeem omarmen, vaak beweren dat ze diversiteit en inclusie belangrijk vinden. Maar als diversiteit écht belangrijk was, zou er ook ruimte zijn voor verschillende persoonlijkheden – niet alleen voor de mensen die het hardste praten.

Er wordt altijd maar aangenomen dat iedereen 'moet leren presenteren' of 'meer moet durven'. Maar waarom? Waarom zou niet juist de extravert eens leren om beter te luisteren? Of leren om stil te zijn in plaats van altijd te spreken? Waarom zou de wereld zich alleen moeten aanpassen aan de extraverte norm?

In Je Kracht Zetten? Of: Uit Je Kracht Halen?

Het ironische is dat er de laatste jaren zoveel aandacht is voor "werken vanuit je talenten" en "iemand in zijn kracht zetten". Maar in de praktijk betekent dat vooral: mensen pushen richting dingen die ze niet goed kunnen of niet willen.

Wil je iemand écht in zijn kracht zetten? Laat hem dan doen waar hij goed in is. Laat hem zijn werk op zijn eigen manier doen. Als iemand liever analyseert dan presenteert, waarom zou je dan niet iemand anders laten spreken en de introvert het werk op de achtergrond laten doen? Waarom niet gebruik maken van ieders kwaliteiten, in plaats van iedereen in een one-size-fits-all extravert keurslijf te duwen?

Een introvert dwingen om een presentatie te geven, is hetzelfde als een extravert dwingen om een dag lang in stilte te werken, zonder interactie, zonder gesprekken, zonder stem. Klinkt dat aantrekkelijk? Nee? Dan begrijp je misschien hoe het voor een introvert voelt om op de voorgrond te worden gedwongen.

De Illusie van ‘Persoonlijke Groei’

Er wordt vaak gezegd dat mensen "uit hun comfortzone moeten stappen". Dat groei pas komt als je iets doet wat je moeilijk vindt. Maar laten we eerlijk zijn: dat is een halve waarheid. Groei komt als je je talenten ontwikkelt en versterkt. Niet als je je constant in ongemakkelijke situaties moet wringen die je geen energie geven.

Persoonlijke groei betekent niet dat je moet veranderen in iemand die je niet bent. Het betekent dat je mag worden wie je bent – en daar de beste versie van mag zijn.

De Oproep aan Werkgevers, Trainers en Coaches

Dus, aan alle trainers, coaches, managers en collega's die dit lezen:

• Ga niet willekeurig mensen aanwijzen om iets te presenteren. Vraag of iemand zich daar prettig bij voelt.
• Besef dat extravert gedrag geen synoniem is voor competentie. Stilte betekent niet dat iemand niets te zeggen heeft.
• Stop met de dooddoener "je moet uit je comfortzone komen". Vraag je eerst af of dat nodig is, of dat er andere manieren zijn om iemands talent te benutten.

En aan alle introverten die dit lezen: je bent niet minder waard omdat je niet altijd de luidste bent in de ruimte. Jouw manier van werken en communiceren is net zo waardevol. Je hoeft niet te veranderen om aan een norm te voldoen die niet bij je past.

Zeg bij de volgende workshop gewoon eens:

"Nee, ik presenteer niet. Maar ik kan dit perfect op papier zetten, zodat iemand anders het presenteert."

En als iemand dan zegt: "Maar je moet leren om op de voorgrond te staan!"

Vraag dan eens terug: "Waarom moet ik veranderen, en waarom jij niet?"